Το δημοτικό μας τραγούδι,αποτελεί το ξέσπασμα της ψυχής του λαού,σαν συγκλονίζεται από χαρά, λύπη, στενοχώρια, αποχωρισμό, έρωτα, αγάπη, απογοήτευση, πόθο, πόνο και κατ’ επέκτασην ένα σύμπλεγμα ανθρώπινων συναισθημάτων.
Το δημοτικό μας τραγούδι,μέσα από την αβίαστη απλότητα που αναβλύζει κελαριστά μέσα από τον εκάστοτε στίχο,θαρρώ πως μπορεί να συντροφεύσει και τις πιο δύσκολες ή παράξενες καταστάσεις που μπορεί να συναντήσει στο διάβα της μια ανθρώπινη ψυχή.
Το δημοτικό μας τραγούδι,θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτελεί σημαντικό μέρος της ζωής μας. Επίσης, χωρίς αμφιβολία,αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της παράδοσης του τόπου μας και εν γένει της εθνικής και πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Μακάριοι αυτοί που το υπηρετούν από μετερίζια ανόθευτα κι αμόλυντα,έχοντάς το πολύ ψηλά. Μέσα στον κήπο της καρδιάς τους..στα μονοπάτια της ψυχής τους..στη θάλασσα των θυμήσεων τους..
Πάρα πολύ λίγοι δε,αυτοί που το υπηρετούν καθαρά και μόνο για το βάθος της τσέπης τους, χωρίς ίχνος επηρεασμού από το μεγαλείο του.
Ακούστε μία συγκλονιστική εκτέλεση ενός από τα πιο διαδεδομένα και απλά Ηπειρώτικα Δημοτικά Τραγούδια της Αγάπης και θα δείτε τι εστί Αθάνατη Ελληνική Δημοτική Παράδοση.
Αντώνης Κυρίτσης & Πέτρος Λούκας Χαλκιάς.
«Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου,
κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου..
Τούτο ‘δω το καλοκαίρι,θέλω να σε κάνω ταίρι..
Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ’ τη μάνα σου,
και κάνε πως ποτίζεις τη ματζουράνα σου..
Μάγια μου ‘χεις καμωμένα και τρελαίνομαι για ‘σένα..
Εσύ στο παραθύρι και ‘γω διαβαίνοντας,
ρίξε μου το μαντήλι για να ‘ρθω παίζοντας..
Θα πεθάνω στα σοκάκια,να με κλαίν τα κοριτσάκια..»
Πηγη:/radioaetos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου