«Το φιλί του Λύκου» του Αργύρη Τσαμπάζη

Το βιβλίο "Φιλί του Λύκου" είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του Αργύρη Τσαμπάζη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Πλαίσιο".

Ένα ιστορικό και λαογραφικό πόνημα, ένα βιβλίο αλλιώτικο από αυτά του εμπορίου, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε στη Λέσχη Κομοτηναίων. Εκεί, το βράδυ της Τετάρτης 10 Μαΐου, ο Σύλλογος Ηπειρωτών Νομού Ροδόπης, παρουσίασε το βιβλίο "το φιλί του λύκου", του Αργύρη Τσαμπάζη.

Κάπου εκεί, στα χρόνια της Βουλγάρικης Κατοχής, ένα παιδί στην Κερασιά Σερρών, σώζει έναν λύκο από τα βασανιστήρια των συγχωριανών του. Ο λύκος, από τα πιο παρεξηγημένα πλάσματα της φύσης, δεν σκοτώνει ποτέ αναίτια, ούτε κάνει επίδειξη δύναμης, σκοτώνει για να θρέψει τα μικρά του, σκοτώνει για την αγέλη, για την ομάδα του.... Το βιβλίο αυτό, αποτελεί έναν ύμνο κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων, στα δύσκολα χρόνια της Βουλγάρικης κατοχής στον κάμπο των Σερρών. Η εξορία στη Μακρόνησο, τα λάθη που πλήγωσαν βαθιά τις καρδιές και τις συνειδήσεις του κόσμου. Μπορεί άραγε ο έρωτας να ανθίσει κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες; 

Ένα βιβλίο για τον πόλεμο, τον έρωτα, που προσφέρει ταυτόχρονα μια "αυτοκριτική" για το ...είδος μας. "Το χειρότερο ζώο δεν είναι ο λύκος, είναι ο άνθρωπος", εξηγεί ο συγγραφέας, ο οποίος δεν δηλώνει επαγγελματίας του είδους, απλώς ένας άνθρωπος που καταθέτει, σε αυτές τις σελίδες "ένα δρομολόγιο ψυχής".

Ο κ. Τσαμπάζης σας καλεί να γνωρίσετε κι εσείς το βιβλίο, το οποίο δεν έχει εκδώσει με κάποιον εκδοτικό οίκο, αλλά κατόπιν ιδιωτικής του πρωτοβουλίας. Με έναν τίτλο αλληγορικό, τα ερωτηματικά για το περιεχόμενο "γεννιούνται" κιόλας από το εξώφυλλο. "Το φιλί του λύκου στην κυριολεξία σημαίνει το απόλυτο ευχαριστώ, την τέλεια συνεργασία των ανθρώπων, την σύμπλευση, τρυφερά αισθήματα προς τον φίλο και τον σύντροφο, αγάπη προς τα παιδιά, φροντίδα προς τους γέροντες. Όλα αυτά τα συναντάμε στην κοινωνία των λύκων, τους οποίους  δυστυχώς πολλοί θεωρούν ως τα χειρότερα ζώα", μας λέει και συνεχίζει:" Το χειρότερο ζώο είναι ο άνθρωπος. Πριν από μερικές μέρες, διαβάσαμε για έναν συνταξιούχο αστυνομικό, να τυλίγει μέσα σε σακούλα την επτάχρονη κόρη του και να τη ρίχνει μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών, σε μικρή απόσταση από το σπίτι του. Κι εγώ ρωτάω, αυτός είναι αγρίμι ή άνθρωπος;"

Αναφορικά με την πάλη μύθου και ρεαλισμού, που διακατέχει τις σελίδες του βιβλίου, μεταξύ πραγματικών ιστορικών στοιχείων και φανταστικών καταστάσεων, ο συγγραφέας εξηγεί: "η φαντασία μου προσπαθεί να βάλει μια τρικλοποδιά στην πραγματική ιστορία. Με αυτό τον τρόπο προσπαθώ να αφήσω τους αναγνώστες να ταξιδέψουν στις σελίδες του μυθιστορήματος", ενώ για το πως αποφάσισε να συγγράψει τονίζει ότι βγήκε από την καρδιά του. "Το βιβλίο δεν  γράφτηκε σε μια μέρα, αλλά σε μια περίοδο πέντε χρόνων. Είναι δύσκολο να γράψεις. Πρέπει να έχεις διαβάσει, αγαπήσει, πονέσει, να έχεις ευαισθησίες, να βγάλεις τα εσώψυχά σου. Δεν ζω από τη συγγραφή, απλώς καταθέτω ένα δρομολόγιο ψυχής. Το βιβλίο μου δεν ...εντυπωσιάζει στην όψη, δεν είναι χοντρό με χρυσά γράμματα. Όμως, νομίζω ότι το περιεχόμενό του έχει ουσία. Προτρέπω τους αναγνώστες να το απολαύσουν σε ένα ήσυχο περιβάλλον, γιατί επιφυλάσσει εκπλήξεις σε κάθε σελίδα", είναι τα λόγια του.

Κομβική θέση στο βιβλίο κατέχει κι ο έρωτας, τον οποίο ο συγγραφέας υμνεί στις κατάλληλες στιγμές, τον βαφτίζει ως "ανελέητο πολεμιστή" και "μεγάλο δημοκράτη".

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Η πραγματική αξία όμως, ενός έργου, έρχεται από τον αντίκτυπο που έχει στους αναγνώστες. Στη βιβλιοπαρουσίαση, οι ομιλητές είχαν εγκωμιαστικά λόγια για "το φιλί του λύκου". Στην  αρχή, προλόγισε  η αντιπρόεδρος των Ηπειρωτών Ροδόπης Μαρία Παπαγεωργίου, παρόντος και του προέδρου Γιάννη Τζαμπάζη. Η αντιπρόεδρος ευχήθηκε το βιβλίο να είναι "καλοτάξιδο" ενώ μίλησε για τους Ηπειρώτες, μιας και ο συγγραφέας είναι πρόεδρος του συλλόγου Ηπειρωτών στις Σέρρες. "Οι Ηπειρώτες είναι άνθρωποι που δημιούργησαν, προσέφεραν, είχαν, κι έχουν δυναμική παρουσία στην εξέλιξη της Ελλάδας. Εξίσου σημαντική είναι και η πνευματική προσφορά των ανθρώπων της Ηπείρου. Ένα  λιθαράκι στην πνευματικότητα αυτού  του  τόπου έβαλε και ο συγγραφέας μας", ανέδειξε, δίνοντας το λόγο στον Αλέξανδρο Καζαντζή -επίτιμο  πρόεδρο και ιδρυτή της Εταιρείας Παιδαγωγικών Επιστημών της Κομοτηνής, εκπαιδευτικό, νομικό, συγγραφέα, και στην Ελένη Χατζή φιλόλογο, καθηγήτρια. 

Το πάθος και την έρευνα στην γραφή, ανέδειξε ως ειδοποιό διαφορά ο κ. Καζαντζής. "Χαίρομαι  όταν  βλέπω συγγραφείς που δεν είναι ιστορικοί δάσκαλοι, φιλόλογοι και συναφών επιστημονικών χώρων να ασχολούνται με πνευματικές δημιουργίες πέρα από το κύριο επιστημονικό και επαγγελματικό τους πεδίο και εν προκειμένω αναφέρομαι στον   οικονομολόγο Αργύρη Τσαμπάζη που ασχολήθηκε με ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις μέσα από μια μυθιστορηματική μορφή και ήρθε από τις Σέρρες να μας παρουσιάσει το πόνημά του, το βιβλίο του. (...) Το βιβλίο, όταν το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να το διαβάζω, διέκρινα  την μεγάλη του αξία, γιατί το περιεχόμενό του δεν ήταν αποτέλεσμα μιας απλής περιγραφής, αλλά αποκύημα μιας κοπιώδους έρευνας, με πολλά στοιχεία και λεπτομέρειες, άγνωστα σε πολλούς, που επιβάλλεται να τα γνωρίσουμε", είπε μεταξύ πολλών, τονίζοντας ότι τα έντεκα κεφάλαια του βιβλίου έχουν πολλά να προσφέρουν στου αναγνώστες και δείχνοντας έμμεσα την προσωπική του προτίμησα στη σελίδα 97, όπου γίνεται μια περιγραφή του λύκου: Δεν καρφώνει ο λύκος… δεν ρουφιανεύει  …παίζει με ανοιχτά χαρτιά. Ο ομιλητής χαρακτήρισε το έργο ως "μια προσπάθεια που διασώζει ιστορικές μνήμες και εθνικούς αγώνες".

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε η κ. Χατζή, που έθεσε κάποια ρητορικά ερωτήματα. "Μπορούν οι μνήμες των ανθρώπων να περιοριστούν σε μερικές σελίδες βιβλίων και να παραμείνει άσβεστη η ιστορική γνώση; Πού σταματάει η ιστορία και από πού αρχίζει η μυθοπλασία; Παρόλο που ζούμε στον κόσμο της πληροφορίας και της πληροφόρησης είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ζούμε σε έναν κόσμο της βαθύτερης γνώσης και της ιστορικής συνείδησης. Ο Αργύρης Τσαμπάζης ανέλαβε ένα δύσκολο εγχείρημα με πάθος και μεράκι: να συγκεντρώσει και να καταγράψει προφορικό και γραπτό υλικό με ήθος, ευσυνειδησία, κριτικό πνεύμα και αντικειμενικότητα καθώς η ιστοριογνωσία δεν είναι γνωστική πολυτέλεια, αλλά το κατεξοχήν εργαλείο για την ερμηνεία του παρόντος μας", ανέδειξε και μίλησε για τον συμβολισμό του λύκου. "Ο λύκος συνταξιδεύει στο παρελθόν, στο παρόν και στο αβέβαιο μέλλον και προβάλλει ιδιαίτερα η ενστικτώδης φύση του, η αρχετυπική του υπόσταση, η ικανότητά του να προσαρμόζεται σε δύσκολες συνθήκες. Είναι δεινός πολεμιστής ο λύκος, παρά ταύτα τρυφερός σύντροφος, συνομιλητής, προστάτης και προστατευόμενος", εξήγησε μεταξύ πολλών.

πηγή:xrono,gr