Οι Ηπειρώτες Ροδόπης τιμησάν τον προστάτη τους Αγίου Γεώργιο ο Εξ Ιωαννίνων και η Επίσκεψη του Συλλόγου Γυναικών Αγίου Θωμά Πρέβεζας

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018 στον ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής ο Σύλλογος Ηπειρωτών Νομού Ροδόπης τέλεσε Αρτοκλασία υπέρ υγείας των μελών του τιμώντας την ιερά μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις προεορτάζοντας την γιορτή του Αγίου Γεωργίου ο Εξ Ιωαννίνων στις 17 Ιανουαρίου χοροστατούντως του Πρωτοσύγγελου Βαρθολομαίου παρουσία του Διοικητικού συμβουλίου και των μελών του συλλόγου.

Στο κήρυγμα του ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στην ζωή του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων που τιμούν ιδιαιτέρως οι Ηπειρώτες αδελφοί μας.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι από τις αρχές του 19ου αιώνα οι Ηπειρώτες που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή της Ροδόπης έφεραν από την πατρίδα τους την Ήπειρο εικόνες του Αγίου Γεώργιου Εξ Ιωαννίνων όπου τις προσέφεραν στις εκκλησιές της Κομοτηνής .Μια εικόνα βρίσκεται στην εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου όπου αναπαριστά τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου και μια στην εκκλησία του Άγιου Γεώργιου Κομοτηνής μαζί με ιερό τμήμα λειψάνου του Αγίου .

Στην συνέχεια οι Ηπειρώτες της Ροδόπης με το Σύλλογο Γυναικών Αγίου Θωμά βρέθηκαν στην έδρα του Συλλόγου στο Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο "Αρχοντικό Σκουτέρη "όπου εκεί τους ενημέρωσαν για τους Ηπειρώτες της Ροδόπης και το έργο τους .

Οι Ηπειρώτες που ζούμε στη Θράκη, αισθανόμαστε χαρά, νοσταλγία και περηφάνια για τις πατρίδες των προγόνων μας, που φύγανε από τα κακοτράχαλα μα όμορφα βουνά της Ηπείρου και κατέκλυσαν τον κόσμο με μόνο εφόδιο την πίστη στην Ορθοδοξία, την τιμιότητά τους και τη δίψα τους για επιτυχία» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ο Σύλλογος Ηπειρωτών Νομού Ροδόπης στα 80 χρόνια ιστορίας και τα 40 χρόνια Ηπειρωτών Δημάρχων, όπως του Απ. Σούζου, Ν. Ζωίδη, Δημ. Μπλέτσα, Γ. Πετρίδη, οι οποίοι επάξια κράτησαν και κρατάν τα ηνία της πόλης, μια ιστορία Ζαγορίσιων Δημάρχων που πιστεύει ότι θα συνεχιστεί.

Γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα ο Κωνσταντίνος Σκουτέρης έφτασε από την Ήπειρο και εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή. Αργότερα έφερε εδώ τη σύζυγό του, Αλεξάνδρα. Στη συνέχεια αγόρασε το σπίτι, το οποίο αποτέλεσε την μόνιμη κατοικία της οικογένειας Σκουτέρη μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Σε αυτό γεννήθηκαν και έζησαν τα τέσσερα παιδιά του: ο Λύσανδρος, η Αυγή, η Δόξα και η Ευτέρπη. Το συγκεκριμένο αρχοντικό ανήκει στη δεύτερη γενιά αρχοντικών. Κυμαίνεται σε λιτές νεοκλασικές γραμμές  και αποτελεί δείγμα αρχιτεκτονικής κατοικίας της νεότερης εποχής της αστικής τάξης της Θράκης παρουσιάζοντας την ατμόσφαιρα της εποχής στο μεταίχμιο του 19ου και 20ου αιώνα. Χαρακτηριστικό του κτιρίου είναι ότι ενσωματώνει την εγχώρια τεχνική δομή με της ευρωπαϊκής προέλευσης. Παρατηρείται, δηλαδή ένας συγκερασμός παράδοσης και εξευρωπαϊσμού και εκσυγχρονισμού. Αυτή η ευρωπαϊκή διακόσμηση προήλθε από τις μεγαλοαστικές κατοικίες της Κεντρικής και της Δυτικής Ευρώπης, η οποία έφτασε στη Θράκη μέσω των εμπορικών κέντρων των Βαλκανίων όπως η Φιλιππούπολη, η Κωστάντζα, το Ιάσιο και η Στενήμαχος. Είχαν εισαχθεί εκεί στοιχεία που τεχνίτες χρησιμοποιούσαν από Γαλλία, Αυστρία και Ιταλία. Η μεγαλοαστική κοινωνία της Μικρά Ασίας και της Θράκης           ασχολούνταν με το εμπόριο και γι’ αυτό το λόγο συνεργάζονταν με όλα τα εμπορικά κέντρα της εποχής. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η παρουσία της Αρμενικής και της Εβραϊκής παροικίας. Η Εβραϊκή έως τον Β’Π.Π. είχε επαφές με τις αντίστοιχες στην Ευρώπη. Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι ο νεοκλασικισμός ήρθε στην Κομοτηνή μέσω των Βαλκανίων και όχι μέσω της Ευρώπης γι’αυτό το αρχοντικό έχει πολλά λαϊκά στοιχεία.

Η οικογένεια Σκουτέρη διακρίθηκε στην οικονομική,κοινωνική και πολιτική ζωή της Κομοτηνής. Ο Λύσανδρος Σκουτέρης ασχολήθηκε με το εμπόριο πετρελαίου και εξελίχθηκε σε με γαλέμπορο της περιοχής, ενώ μεταξύ άλλων διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος, μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής, Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, ενώ η Δόξα Σκουτέρη διετέλεσε μέλος της φιλοπτώχου αδελφότητος «Η Ειρήνη» και ήταν μία από τις κυρίες και δεσποινίδες που φιλοτέχνησαν την Ιστορική Σημαία της Κομοτηνής.

Ακόμη το αρχοντικό κοσμούν  στολές του ζεύγους Σταμπουλίδη, που χρονολογούνται από το 1916.Πιο συγκεκριμένα ενδυμασίες που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα και μάλιστα δουλεμένες με τεχνική  χρυσοκεντητικής που έλκει την καταγωγή της από το Βυζάντιο. Τα χρυσογκλαβαρικά ενδύματα είναι μια ιδιαίτερη τεχνική χρυσοκεντητικής, η οποία ξεκινάει από το Βυζάντιο από τα εκκλησιαστικά άμφια και ενδύματα, στη συνέχεια περνάει στις ενδυμασίες των αυτοκρατόρων, απλώνεται σε όλη την Ελλάδα και την Ανατολία και κάποια στιγμή φεύγει από την Ελλάδα. Επιπλέον το καφτάνι, το χάρμπαλο και το σαλβάρι που υπάρχει μαζί με το σακάκι έχουν προέλθει από την ανατολική Μεσόγειο. Η αποκατάσταση του κτιρίου άρχισε επί Δημαρχίας Παπανδριέλλη και ολοκληρώθηκε το 2004 επί  Δημαρχίας Βαβατσικλή. Πέραν της γενναιόδωρης δωρεάς του κτιρίου της κας Βασιλικής Σκουτέρη-Δίντσογλου, το Μουσείο συμπληρωμένο με άλλες δωρεές πολιτών. Μέσα από την αρχική επίπλωση, τα αντικείμενα, όπως είναι η ποιητική συλλογή του Γ. Βιζυηνού «Ατθίδες Αύραι», το δίπλωμα της Δόξας Σκουτέρη, τις φωτογραφίες και υπόλοιπα εκθέματα, αποτελεί σήμερα ένα σημείο σημαντικό για τον επισκέπτη που θέλει να γνωρίσει την ατμόσφαιρα μιας κατοικίας αστικής τάξης στην Κομοτηνή και την ιστορία της πόλης στα τέλη του 19ου αι. και στις αρχές του 20ου , περίοδο ιδιαίτερη κρίσιμη και σημαντική για την ιστορία της Θράκης.

Στην συνέχεια οι δύο Σύλλογοι έκαναν βόλτα στην πόλη ενημερωνώντας τον φιλοξενούμενο σύλλογο για τα μουσεία της Ροδόπης και όλοι μαζί βρέθηκαν στο σπαθί .Εκεί αποχαιρέτησαν ο έναν τον άλλον κλείνοντας  ραντεβού για το επόμενο αντάμωμα.